भाग्याचेनि भाग्य उदो पैं दैवयोगें ।
तें पुंडलिका संगें भीमातटीं ॥ १ ॥
ध्यान मनन एक करितां सम्यक ।
होय एकाएक एक तत्त्व ॥ २ ॥
उदोअस्तुमेळें ब्रह्म न मैळें ।
भोगिती सोहळे प्रेम भक्त ॥ ३ ॥
निवृत्ति निवांत विठ्ठल सतत ।
नघे दुजी मात हरिविण ॥ ४ ॥

सरलार्थ:

दैवयोगाने भाग्याचेही भाग्योदय असे ते परब्रह्म पुंडलिकाबरोबर भीमेच्या तीरावर आहे. ।।१।। नेटकेपणाने त्याचे ध्यान किंवा मनन कोणतेहि एक केले असता एकाएकीच एक स्वरूप होते. ।।२।। उदय व अस्त यांच्या योगाने ब्रह्मवस्तूस कोणतीही बाधा होत नाही. त्याच्या प्रेमाचे सोहळे भक्त भोगतात. ।।३।। निवृत्ति विठ्ठलाचे ठायी नित्यनिवांत असून तो हरिशिवाय दुसरी गोष्ट ध्यानी मनी घेत नाही. ।।४।।

भावार्थ:

दैवयोगाने भाग्याचा उदय झाला म्हणुन पुंडलिकाच्या संगतीने भीमातीरी परब्रह्म अवतरले. हा परब्रह्म म्हणजे एकच तत्व आहे हे ध्यान व मननाने कळते. भक्त हे प्रेम सुख सतत भोगत राहतात जसा सुर्य व चंद्राला उदय अस्त असतो तसा ह्या प्रेमसुखाला नाही. निवृत्तिनाथ म्हणतात मी निवांत ह्या विठ्ठलाचे भजन करतो इतर मतांचे काही ऐकत नाही.