आनंद सर्वांचा काला अरुवार ।
नामया साचार फुंदतसे ॥ १ ॥
राहिरखुमाई सत्यभामा माता ।
आलिया त्वरिता काल्यामाजी ॥ २ ॥
उचलिला नामा प्रेमाचें फुंदन ।
नुघडी तो नयन कांही केल्या ॥ ३ ॥
बुझावित राही रखुमादेवी बाही ।
पीतांबर साई करू हरी ॥ ४ ॥
ज्ञानासी कवळु सोपानासी वरु ।
खेचरा अरुवारु कवळु देत ॥ ५ ॥
निवृत्ति पूर्णिमा भक्तीचा महिमा ।
नामयासि सीमा भीमातीरीं ॥ ६ ॥

सरलार्थ:

त्या मृदुमऊ, नाजुक कोमल काल्याच्या सेवनाने सर्वांनाच आनंद कि झाला होता मात्र नामदेवराय तेथे खरोखरच रडु लागले मग राही, रुखमाई आणि सत्यभामा या तीनहि माता त्या काल्याच्या ठिकाणी आल्या. ।।२।। व त्यांनी त्या प्रेमाने स्फुंदन करणाऱ्या श्री नामदेवांस उचलले पण काही केल्या नामदेव डोळे उघडित नव्हते. ।। ३ ।। राही, रूखमाई आपला हात नामयाच्या तोंडावर फिरवून समजावू लागल्या व श्रीविठ्ठलाने आपल्या पितांबराची साऊली त्याच्यावर धरली. ।।४।। ज्ञानराजांना व सोपानास व खेचरांसहि आपल्या हाताने तो कोमल कवळ घास भरवला. ।।५।। निवृत्तिनाथ म्हणतात हा पूर्णभक्तिचा महिमा आहे व नामदेवांस मात्र भीमेच्या तिरावरच मर्यादित ठेवले आहे. व हा काल्याचा सोहळा वाळवंटात चालू आहे. ।।६।।

भावार्थ:

काल्यातील सर्वांच्या आनंदाने गहिवरलेले नामदेवराय आनंदाने स्पुंदु लागला. ह्या काल्यासाठी राही रखुमाई व सत्यभामा ही त्वरित आल्या. सर्वांनी अनिवार आनंदात रमलेल्या नामदेवाना उचलुन घेतले तरी आनंदविभोर झालेले नामदेव डोळे उघडायला तयार नव्हते.नामदेवांचे भाग्य पहा दोन्ही मातांनी त्याचे हात धरुन त्याला भानावर आणायचा प्रयत्न केला व देवांने त्याच्यावर पितांबराची छाया धरली.ज्ञानदेवांना व सोपानाला देव काल्याचा ब्रह्मैक्याचा घास दिला व विसोबा खेचराना गहिवरुन घास दिला.निवृत्तिनाथ म्हणतात भक्तांनी पूर्ण चंद्रासारखा परिपूर्ण काला अनुभवला व नामदेवांचे वास्तव्य असलेले भीमातीरी आनंदाला सीमा नव्हती.