अजन्मा जन्मला अहंकार बुडाला ।
बोध पै ऊठिला गोकुळीं रया ॥ १ ॥
आपरूपे गोकुळीं आपरूपें आप ।
अवघेंचि स्वरूप हरिचें जाणा ॥ २ ॥
रूपाचें रूप सुंदर साकार ।
गोकुळीं निर्धार वृंदावनीं ॥ ३ ॥
निवृत्तीचें पुण्य वेणु वाहे ध्वनि ।
जनमनमोहनि एकरूप ॥ ४ ॥

सरलार्थ:

अरे राजा ज्याला जन्मच नाही त्याचा जन्म झाला व अभिमान नाहिसा झाला व केवळ बोध-ज्ञान स्वरूप त्या गोकुळांत प्रगट झाले ।। १ ।। त्या गोकुळांत आपण स्वतः, आपल्या रूपात आपले आपणच, सर्व स्वरूप श्रीहरिच आहे असे जाणून घ्या ।।२।। रूपवान वस्तूचेहि रूप सुंदरपणे आकारास आले आहे. व गोकुळातील वृंदावनात राहण्याचा त्याने निश्चय केला आहे ।।३।। निवृत्तिच्या पुण्याई वेणुचा आवाज कानात ऐकावयास येत आहे व त्याने जनात व वनातहि एकसारखेच वेड लावले आहे ।।४।।

भावार्थ:

आपण चोरलेले गोधन परत गोकुळात दिसल्यामुळे तेंव्हा त्याचा अहंकार गळाला व त्याला शुध्द ज्ञानाचा बोध त्या गोकुळात झाला. त्या स्वरुपात त्याला पाहुन ब्रह्मा समजुन गेला की तो श्रीकृष्ण असुन त्यानेच सर्व रुपाचे धारण केले आहे. हे संपुर्ण गोकुळ त्या रुपाचे आविष्कार दाखवत आहे. निवृत्तिनाथ म्हणतात, ज्या मुरलीच्या ध्वनीने जग मोहित होते तो मुरलीचा ध्वनी मी ही ऐकत आहे.