माता पिता नाहीं बंधु बोध कांही ।
सर्वसम डोही वर्तताती ॥ १ ॥
सर्व आम्हा राम भजनीं निष्काम ।
दिन कळा नेम भजनशीळ ॥ २ ॥
दया वसे देहीं क्षमा ते माधवीं ।
कासवीं शोभवी जनीं इये ॥ ३ ॥
निवृत्ति म्हणे ऐसा गयनि सद्‌गुरु ।
उपदेश पूरु अमृताचा ॥ ४ ॥

सरलार्थ:

जेथे माता-पिता व बंधू भावाचा बोध-ज्ञान उरत नाही आत्मानंदाच्या डोहात सर्वच समत्वाने वावरतात ॥१॥ त्या सर्वस्वरूप आत्मारामाचे निरिच्छ भजन चालु असते. नित्यनेमाने सर्वकाळ भजनाचा – स्वभावच होऊन जातो ।।२।। त्याच्या देहात सर्वकाल दया वसते व | क्षमाही वनशोभाच होऊन राहते. या जगात ती ब्रह्मविद्या कासवीप्रमाणे नीशाचे पालन करते ।।३।। निवृत्तिनाथ म्हणतात – माझ्या सद्गुरू गहिनीने असा बोध-उपदेश केला व त्यामुळे प्रेम अमृताचा पूर आला ।।४।।

भावार्थ:

आई बाप बंधु हे उपाधीने वेगळे वाटले तरी एकाच वंशाचे असतात तसेच सर्व स्वरुपात तो परमात्मा एकत्वाने असल्याने सर्वा ठायी सम आहे. आम्ही निष्काम राम भजन करतो ते दिन काला नेमावर नाही तर सतत जन करणे ह्या प्रमाणे आहे. कासवीच्या नेत्रातुन केलेल्या प्रेमपान्ह्यामुळे ती पिले जशी शोभुन दिसतात तसे सतत भजनामुळे दया व क्षमा शरिरात उतरल्याने भक्त शोभुन दिसतात. निवृतिनाथ म्हणतात, त्या कासवीच्या सारखा उपदेशाचा पान्हा गुरु गहिनीनी माझ्यावर धरल्या मुळे ते माझे सदगुरु झाले.