अनंत ब्रह्मांडें अनंत रचना ।
शून्य दे वासना तेथें झाली ॥ १ ॥
मन गेलें शून्यीं ध्यान तें उन्मनी ।
चित्त नारायणीं दृढ माझें ॥ २ ॥
तेथें नाहीं ठावो वेदासि आश्रयो ।
लोपले चंद्र सूर्य नाहीं सृष्टीं ॥ ३ ॥
निवृत्ति म्हणे तो ठाव मज पैठा ।
नेतसे वैकुठा गुरुनामें ॥ ४ ॥

सरलार्थ:

जेथे अनंत ब्रह्माडे व असख्य आकार रचले गेले आहे तेथेही. वासना आता शून्य-नाहिसी झाली आहे ।।१।। मन हे शून्यांत गेले मनाचे ध्यान उन्मनीत नाहिसे झाले. चित्त तर नारायण स्वरुपातच स्थिर झाले आहे ।।२।। ज्याचा ठाव-धर लागत नाही व जो वेदालाहि आश्रय आहे चंद्र सूर्यहि जेथे लोपून गेले व जेथे सृष्टिच उरत नाही ।।३।। निवृत्तिनाथ म्हणतात नामानेच (श्रीगुरुगहिनीनाथ नामानेच) ते ठिकाण मला प्राप्त झाले असून माझे गुरू गहिनी हे मला वैकुंठास नेत आहेत ॥४॥

भावार्थ:

शुध्द वासनारहित अंतःकरणाने त्याने अनंत ब्रह्मांडाची रचना केली. माझ्या चित्तात त्या नारायणानामा मुळे दृढत्व आल्यामुळे मनात तोच व्यापुन राहिला व ध्यानात उन्मनी अवस्थेत तोच राहिला. त्या ब्रह्म स्वरुपाचे ठाव घेणे वेदाना अशक्य आहे. त्याच्या स्वरुपात चंद्र सुर्य व सृष्टी ही लोप पावते. निवृत्तिनाथ म्हणतात, त्या परब्रम्हाच्या नामाच्या आश्रय केल्याने तो मला सापडला आहे व गुरुनामामुळे मार्ग ही सोपा झाला आहे.