जेथें न रिघे ठाव लक्षितां लक्षणे ।
सूर्य तारांगण हरपती ॥ १ ॥
तें रूप रूपस कृष्णब्रह्मनाम ।
गौळिया सप्रेम वोळलेंसे ॥ २ ॥
जेथें लय लक्ष हरपोन सोये ।
द्वैत तें न साहे सोहंबुद्धि ॥ ३ ॥
निवृत्ति मान्यता सेवितु साकार ।
आपण आपार गोपवेषें ॥ ४ ॥

सरलार्थ:

अनेक लक्षणे करूनहि ज्या स्वरूपाचा ठाव – मूळ ठिकाण हाती लागत नाही व जेथे सर्वनक्षत्रासह सूर्यहि नाहिसा होतो ।।१।। ते देखणे रूप कृष्णाच्या रूपाने ब्रह्मच आहे व ते गोपाळांना प्रेमाने प्रसन्न झाले आहे ।।२।। जेथे तो लक्षाचा शेवट व लक्षहि आपल्यासह नाहिसे होते व जेथे सोहंबुद्धि ते ब्रह्म मी आहे अशा बुद्धि वृत्तिसह द्वैत सहन होत नाही ।।३।। तेच निवृत्तिस मान्य असे साकार असून गोपाच्या रूपात आकारास आलेले त्याचे सेवन करीत आहे ।।४।।

भावार्थ:

त्या परब्रह्माचे लक्षित लक्षण पाहिले तर त्याचा ठाव घेता येत नाही. त्याच्या स्वरुपात अनेक सुर्य तारांगणे हरपतात. ते मोठ्या प्रेमाने गौळियांना भेटणारे ते सुंदर रुप म्हणजे कृष्णरुप आहे. त्याच्या रुपात लक्षचा लय होऊन हरपुन जाते व सोहं ब्रह्म ही उपाधी ही द्वैत वाटायला लागते व जीव शिवाचे ऐक्य होते. निवृतिनाथ म्हणतात, ज्या गोपाळ वेशाचा आधार घेऊन ते परब्रह्म आले आहे. त्यांची मी अपार सेवा करतो.